Νερό τουαλέτας στα σπίτια για να αντιμετωπιστεί η λειψυδρία

Στροφή στην επεξεργασία λυμάτων, προκειμένου να έχουν πόσιμο νερό, κάνουν αρκετές πόλεις στις νοτιοανατολικές πολιτείες των ΗΠΑ, που πλήττονται από ακραία ξηρασία. Τα προγράμματα που φέρνουν νερό "από την τουαλέτα στη βρύση", προκαλούν αντιδράσεις, και το φαινόμενο υπενθυμίζει την αξία του νερού ως αγαθό... Οι νοτιοανατολικές πολιτείες των ΗΠΑ πλήττονται από τη χειρότερη ξηρασία στη σύγχρονη ιστορία τους και, καθώς τα αποθέματα νερού τελειώνουν, τα μέτρα για την αντιμετώπιση της λειψυδρίας γίνονται όλο και πιο ριζοσπαστικά: Από την περασμένη Πέμπτη, η πόλη του Τέξας, Wichita Falls, έχει στραφεί στην επεξεργασία λυμάτων, για να ικανοποιήσει τις ανάγκες της σε νερό. Συγκεκριμένα, η Επιτροπή Περιβαλλοντικής Ποιότητας του Τέξας ενέκρινε την πρόταση των αρχών της πόλης, για την έναρξη εξάμηνου προγράμματος επαναχρησιμοποίησης νερού τουαλέτας, το οποίο, θα καταλήγει στις βρύσες των καταναλωτών. Η επεξεργασία των λυμάτων γίνεται σε δύο στάδια, για να εξασφαλιστεί η μεγαλύτερη δυνατή κάθαρση. Πριν την ενεργοποίηση του μέτρου, οι Wichita Falls είχαν λάβει σειρά άλλων, λιγότερο ακραίων, έχοντας κηρυχθεί σε κατάσταση Καταστροφικής Ξηρασίας Επιπέδου 5. Ενδεικτικά, απαγορεύεται αυστηρά το υπαίθριο πότισμα και οι πολίτες καλούνται να κάνουν τη μέγιστη δυνατή οικονομία. Σύμφωνα με τις αρχές, τα μέτρα είχαν ως αποτέλεσμα να μειωθεί η ζήτηση νερού κατά 45%. Μόνιμη λύση το νερό τουαλέτας Ακόμα κι έτσι, τα αποθεματικά της πόλης, με πληθυσμό 150 χιλιάδες, βρίσκονται σε τροχιά εξάντλησης, μέχρι τον Αύγουστο του 2016, σύμφωνα με το Συμβούλιο Αναπτύξεως Υδάτων του Τέξας. Η πληρότητα των δεξαμενών των Wichita Falls έπεσε από το 90% πριν τη ξηρασία, στο 20% στα τέλη Ιουνίου, αναφέρει το CBS. Οι ενέργειες που έγιναν για να περιοριστεί το πρόβλημα, αποδείχθηκαν ανεπιτυχείς. Ακόμα και προσπάθειες... διέγερσης των σύννεφων, ώστε να παραγάγουν βροχή, επιστρατεύθηκαν, όμως η δεύτερη χειρότερη ξηρασία στην πολιτεία του Τέξας, μετά την περιβόητη περίοδο Dust Bowl τις δεκαετίες του '30 και του '50, αποδεικνύεται ισχυρότερη από τους ανθρώπους. Η κατάσταση θεωρείται επακόλουθο των συνθηκών που επικρατούσαν το 2011, το ξηρότερο έτος που βίωσε ποτέ το Τέξας, και οι Wichita Falls δεν είναι η μόνη πόλη που στράφηκε στη λύση “από την τουαλέτα στη βρύση”. Η Big Spring, στο δυτικό Τέξας, ήταν η πρώτη που αναγκάστηκε να ενεργοποιήσει παρόμοιο μέτρο, ενώ και το Brownwood έχει πάρει σχετική έγκριση. Ανεξαρτήτως των κλιματολογικών συνθηκών, πάντως, σύμφωνα με ρεπορτάζ του CNN, η πολιτεία του Τέξας σκοπεύει, μέχρι το 2060, να παράγει το 10% των απαιτούμενων για τους κατοίκους της ποσοτήτων νερού, μέσω μεθόδων επεξεργασίας λυμάτων (π.χ. αντίστροφη όσμωση). Παρόμοια πρακτική θα ακολουθήσει, σε τρία χρόνια, και η Αυστραλία. Αντιδράσεις παρά τις διαβεβαιώσεις των αρχών Το Τέξας, γενικότερα, δεν είναι η μοναδική πολιτεία με προβλήματα από τη ξηρασία. Η Καλιφόρνια βιώνει τη χειρότερη ξηρασία εδώ και έναν αιώνα, και η κομητεία Orange County επεξεργάζεται, από τον Μάιο, νερό αποχέτευσης, με το οποίο συμπληρώνει τα αποθεματικά πόσιμου νερού, και το οποίο υπολογίζεται ότι φτάνει στο 1/3 των κατοίκων της – δηλαδή, σε 850 χιλιάδες ανθρώπους. Οι αντιδράσεις στις παραπάνω εξελίξεις, παρά τις διαβεβαιώσεις των αρχών για την ασφάλεια της κατανάλωσης νερού που είναι προϊόν επεξεργασμένων λυμάτων, δεν είναι λίγες, αφού οι πολίτες, δικαιολογημένα μάλλον, αισθάνονται αηδία στο άκουσμα και μόνο της πηγής του νερού που καλούνται να καταναλώσουν. Το κατά πόσο θα κλιμακωθούν, μένει να το δούμε. Η αποστροφή προκαλείται από τη σύνδεση των λυμάτων με τη μετάδοση ασθενειών, στο μυαλό των ανθρώπων, σύμφωνα με δηλώσεις, στο CNN, της ψυχολόγου Δρ Carol Nemeroff, από το Πανεπιστήμιο South Maine, που μελέτησε τις αντιδράσεις του κοινού στο επαναχρησιμοποιημένο νερό. “Αν είσαι απελπισμένος, θα κάνεις οτιδήποτε για την επιβίωση”, καταλήγει. Αρκετοί, όμως, είναι εκείνοι που προτείνουν, με σχόλια στα ξένα μέσα που αναφέρουν την είδηση, ότι από το να βασιζόμαστε στα ένστικτα επιβίωσης, θα ήταν καλύτερο να κάναμε την προεργασία μας, γιατί όλα αυτά δεν είναι τίποτα άλλο από αποτελέσματα της υπερθέρμανσης, τα οποία δεν προβλέπεται να ρίξουν ταχύτητα. Σε κάθε περίπτωση, από τα παραπάνω υπογραμμίζεται η αξία του νερού για τη ζωή όλων. Τα καμπανάκια ηχούν ξανά.